Pierwsze koty za płoty - Tortilla de patatas

Już od dłuższego czasu zastanawiałam się od czego zacząć tę blogową przygodę. 

 Nie będę się wnikliwie przedstawiać, bo to zawsze kiepsko mi wychodzi. Mam na imię Dominika i uwielbiam gotować,  nie tylko łatwo i przyjemnie. Zazwyczaj im trudniejsza potrawa tym większe moje podniecenie, że mogę ją ugotować, nie oznacza to jednak, że głównie gotuję wyszukane dania,  jest raczej dokładnie na odwrót: na co dzień moja kuchnia jest obrazem łatwości i prostoty, a przygotowanie obiadu nie może trwać więcej niż 1-1,5 h. 

 Na pierwszy ogień zdecydowałam się wysłać moje danie popisowe (przynajmniej wśród mojej rodziny), choć sam przepis jest stary jak świat i nawet nie trudziłam się by odkryć jego pochodzenie. Ja otrzymałam instrukcje od mojej hiszpańskiej koleżanki i choć do dnia dzisiejszego wielokrotnie zmieniałam wersję kanoniczną, ciągle uważam, że najbardziej klasyczna tortillla de patatas jest najlepsza! 

 W taki właśnie sposób ujawniłam tajniki jakiej potrawy dziś przed wami zdradzę.  Nie trwóżcie się - nie będzie to ostatni przepis kuchni hiszpańskiej jaki wam zaprezentuję, w końcu spędziłam tam 1,5 roku, a południowe klimaty jak żadne sprzyjają dobremu jedzeniu ;-). 

Hiszpańska Tortilla zrobiona w mojej hiszpańskiej kuchni w Almerii

 Będą wam potrzebne:

• patelnia o dnie nieprzywierającym (ja używam takiej malutkiej patelni z Ikei z teflonowym dnem), mogą się przydać nawet dwie, jeśli podczas smażenia ziemniaki jednak przywrą do dna patelni, a nie macie czasu, żeby ją oczyścić. Można też zrobić tak, że ziemniaki smażymy na większej patelni, bo jest łatwiej, a samą tortillę na mniejszej (o średnicy ok 20 cm).
• talerz o średnicy większej niż patelnia
• RĘKAWICE KUCHENNE
• olej/oliwa z oliwek/olej rzepakowy/itp. - co lubicie najbardziej
• kilka ziemniaków - średniej wielkości 4-5 sztuk, inny rozmiar musicie sami zadecydować, ważne, żeby nie było ich za dużo (żeby jajko nie miało problemu związać potrawy), ale żeby nie było też za mało (w końcu w tortilla de patatas musi być czuć ziemniaki). Wiem, że jest to bardzo mętne wyjaśnienie, ale jak 1-2 razy zrobicie to już wyczujecie sami o co mi chodzi.
• cebula - 1 większa lub 2 mniejsze
• 4-5 jajek - znowu tak tajemniczo, bo wielkość ma tym razem znaczenie (jak zawsze w przypadku gotowania tak na prawdę :)) jeśli macie duże jaja wiejskie to 4 starczy, ale jeśli dostępne wam są tylko małe jajka od małych kurek to może nawet 6 być potrzebnych :)

No to do roboty:

1.  Ziemniaki obieramy i kroimy w kostkę o boku, mniej więcej, 1 - 1,5 cm (dobra ziemniaki, jak każde okrągłe warzywo nie daje się pokroić idealnie w kostkę, wiem... nie przejmujcie się - jak pokroicie tak będzie, tylko kawałki nie mogą być za duże, żeby ładnie wszystko wyglądało i szybko się robiło :)).
2. Na patelnię wlewamy dużo oliwy/oleju i gdy już nam się rozgrzeje wkładamy ziemniaki (nie mają być one smażone w głębokim tłuszczu, tyle wlewamy oleju, by mniej więcej pokrył on dno patelni). Smażymy aż będę miękkie (nie bardzo miękkie - rozpadające się, raczej miękkie zjadliwe, choć mogłyby jeszcze pięć minut się smażyć), słonolubne osoby mogą już na tym etapie trochę je posolić. Pod koniec smażenia wrzucamy cebulę posiekaną w kostkę (chwilę zanim ziemniaki będą gotowe, tak by się usmażyła, ale nie spaliła, a ziemniaki nie zaczęły rozpadać). W czasie smażenia co chwilę mieszamy jeśli chcemy uniknąć przywierania do dna patelni (chociaż po prawdzie to i tak nie zawsze udaje się tego losu uniknąć, zależy dużo od patelni.
3. W międzyczasie w misce ubijamy jajka (trochę... chciałam napisać rozbełtać je, ale nie wiem czy wszyscy wiedzą co to znaczy... to chyba taki śląski czasownik jest) z solą i pieprzem.
4. Jeśli ziemniaki pływają w tłuszczu to koniecznie trzeba będzie go trochę odlać w tej chwili (tzn w chwili, gdy już są usmażone). Jeśli tłuszcz jest raczej dodatkiem do tego co mamy w patelni to gorące, prosto z pieca ziemniaki wkładamy do masy jajecznej i delikatnie mieszamy łyżką (najlepiej sprawdza się drewniana). 
5. Jeśli używamy tej samej patelni to nie jest konieczne wlewanie odrobiny oliwy/oleju (jeśli przywarły na dno ziemniaki to koniecznie trzeba się ich pozbyć i wtedy traktujemy tą patelnię jak "świeżą"), jeśli inna patelnia wyląduje na ogniu to wlewamy trochę oliwy (tak más o menos 1 łyżeczkę) i na rozgrzaną wlewamy ziemniaki zmieszane z jajkami. Ogień musi być średni - jak będzie najmocniejszy to nam się tortilla spali, a jak za mały to spędzimy w kuchni wieki). Smażymy tortillę z jednej strony aż się boczki zrobią, można sprawdzić lekko odchylając bok tortilli od patelni czy ma ładny, złotawy kolor.
6. Teraz bardzo ważne - odwracanie. Bierzemy talerz, który ma średnicę większą niż nasza patelnia. Gdy stwierdzimy, że już odwracamy naszą tortillę to zakrywamy patelnię talerzem i jednym szybkim ruchem odwracamy patelnię, przytrzymując cały czas talerz (KONIECZNIE trzeba użyć rękawic kuchennych, bo wszystko jest bardzo gorące!). Podnosimy patelnię, kładziemy ją z powrotem na ogień i zsuwamy na nią tortillę. Możemy delikatnie drewnianą łyżką poprawić brzegi wsuwając je bardziej pod  smażącą się tortillę. Gdy tortilla nabierze złotego koloru i z drugiej strony, ściągamy ją z patelni - technikę stosuję taką samą jak przy odwracaniu. 

Smacznego!

P.S. Zdjęcie zrobiłam w grudniu 2012 roku w czasie pobytu w Almerii w Hiszpanii. Ostatnia tortilla jaką robiłam niedawno miała średnicę 40 cm, więc stwierdziłam, że akurat jej zdjęcie nie będzie najlepszym pomysłem, choć wyszła bez zarzutu!